Aneta Zawadzka
Dostać się do grona dziesięciu najlepszych polskich uczelni znaczyło otrzymać nagrodę w konkursie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Inicjatywa Doskonałości – Uczelnia Badawcza”. Uniwersytet Wrocławski znalazłszy się w prestiżowej stawce, osiągnął cel, który był marzeniem wielu. O drodze do sukcesu, planach i wyzwaniach stojących przez uczelnią ze stolicy Dolnego Śląska przeczytać można w „Przeglądzie Uniwersyteckim” (nr 5/2019).
Podzielone na poszczególne etapy zadanie rozpoczęło się od przygotowania przez specjalnie do tego powołany zespół spełniającej wszelkie wymogi formalne aplikacji. Istotny krok stanowiło wyznaczenie Priorytetowych Obszarów Badawczych, czyli płaszczyzn, na których naukowcy z UWr osiągnęli najwyższą jakość projektów i które mają stać się wizytówką uczelni. Po przyjęciu ściśle określonych kryteriów wyłoniono sześć interdyscyplinarnych obszarów obejmujących takie domeny, jak: materiały funkcjonalne, operowanie na wielkich danych, zdrowie, relacje człowieka z naturą i kulturą, z miastem i środowiskiem, czy wreszcie wielokulturowość. Odpowiednio opisane i merytorycznie uzasadnione zagadnienia zostały pozytywnie zrecenzowane przez zespół specjalistów z zagranicy, co finalnie sprawiło, że Uniwersytet Wrocławski mógł się cieszyć z przynależności do grona uczelni, które w latach 2020-2026 otrzymywać będą ministerialną subwencję zwiększoną o 10% w stosunku do środków uzyskanych w 2019 r. Dodatkowe finanse pozwolą wprowadzić zmiany w obszarach. związanych m.in. z podnoszeniem kompetencji nauczycieli akademickich czy wspieraniem badań i dydaktyki.
Węgiel nie ma ostatnio na świecie zbyt dobrej prasy. Wszystko z powodu obserwowanych niekorzystnych dla Ziemi zmian klimatycznych, do których, jak wiadomo, jego kamienna odmiana przyczynia się w znacznym stopniu.
Ale węgiel to nie samo zło, przekonuje „Biuletyn AGH” (nr 147/2020). W poświęconym mu cyklu, otrzymujemy całkiem sporą dawkę wielu opartych na faktach, prawdziwych informacji o „czarnym złocie”. Węgiel bowiem niejedno ma imię. To zarówno skała osadowa pochodzenia roślinnego, jak i cenny surowiec wykorzystywany na skalę przemysłową, a także czwarty, najczęściej występujący na naszej planecie pierwiastek chemiczny, charakteryzujący się unikatowymi właściwościami. Powszechnie znane jego odmiany alotropowe to grafit oraz kochany przez wszystkich miłośników biżuterii diament. Nanomateriały węglowe znajdują zastosowanie w elektronice, gdzie stanowią istotne elementy składowe nanourządzeń. Tego rodzaju materiały nie tylko cechuje innowacyjność, stanowią także doskonałą „odpowiedź na wzrastające potrzeby technologiczne społeczeństwa”. Wiele dowodów wskazuje na to, że nanostruktury węglowe mogą być wykorzystywane jako jeden ze składników ogniw słonecznych, których celem jest produkcja zielonej energii, a to z pewnością zmienia obraz węgla jako czołowego destruktora niszczącego środowisko.
Kluczowa, jak wynika z tekstu, dla przyszłej kondycji Ziemi będzie jednak walka z gazami cieplarnianymi. Jedną z obiecujących i perspektywicznych metod, nad rozwojem której pracują obecnie naukowcy, ma być zintegrowane wychwytywanie dwutlenku węgla i następująca potem sekwestracja.
Dążenie do utrzymania lub poprawy dobrostanu pacjentów jest z pewnością celem osób dbających o ludzkie zdrowie. Innowacyjne koncepcje, nad którymi pracują naukowcy, w znacznym stopniu przyczyniają się do poprawy skuteczności całego procesu leczenia. W implantologii na przykład, gdzie notuje się odrzucalność wszczepów na poziomie od 5 do 10%, ważne stało się opracowanie takiego rodzaju materiału, którego właściwości przeciwdziałałyby problemowi eliminowania przez organizm implantu, traktowanego w tym przypadku jako ciało obce. O gotowym rozwiązaniu informuje pismo Collegium Medicum im. Ludwiga Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu „Wiadomości Akademickie” (nr 77/2020).
Z rozmowy z uczonymi, którzy opracowali technologię modyfikowania powierzchni implantów przy użyciu nanocząstek srebra, dowiedzieć się można o szczegółach tego wyjątkowego przedsięwzięcia. Dzięki skoordynowanym działaniom medyków, chemików, mikrobiologów, biochemików i immunologów udało się stworzyć technologię umożliwiającą zarówno lepszą i szybszą integrację wszczepionego elementu z kością, jak i przeciwdziałającą ewentualnej infekcji bakteryjnej. Zaletami opracowanego rozwiązania jest ponadto biozgodność oraz brak negatywnego wpływu na ludzki organizm, który rozpoznaje nową powłokę jako własną. Innowacyjna nanotechnologia może znaleźć zastosowanie nie tylko w implantologii. Wykorzystać ją będzie można także w kardiologii, kardiochirurgii czy chirurgii naczyniowej.
Od strony medycznej wszystko zdaje się wyglądać bardzo obiecująco. Problemem są, jak można się domyślić, pieniądze. Inwestor dysponujący konkretnymi środkami, który będzie gotowy wyłożyć określoną sumę na mającą wymierny potencjał rozwojowy i leczniczy technologię, potrzebny jest od zaraz.
Wróć