Koniec

Fot. Stefan Ciechan

Zaprzestanie pisania artykułów może mieć wewnątrzpochodne lub zewnątrzpochodne przyczyny. Do pierwszych można zaliczyć rezygnację redakcji z dalszej współpracy, do drugich – np. niemoc twórczą autora. Sam kilkakrotnie obiecywałem sobie z tą pisaniną skończyć. Jak dotąd bez powodzenia. Pewnie dlatego, że – jak mi się zdaje – nie wchodził dotąd w grę żaden z wyżej wymienionych powodów.

Starzenie się jest nieuleczalną chorobą o przewlekłym przebiegu. Polega ono na stopniowej utracie władz fizycznych i umysłowych aż do śmierci. Atrofia sprawności fizycznej i umysłowej nie przebiega równolegle. Nie jest też jednakowo rozpoznawalna. Trudno przeoczyć symptomy starzenia się fizycznego, ponieważ organizm sam je dostatecznie wyraźnie sygnalizuje w postaci malejącej wydolności wysiłkowej. Łatwo przegapić spadek sprawności intelektualnej, ponieważ od niej zależy jego rozpoznawalność. Nie mówiąc o stopniowym zaniku samokrytycyzmu, w następstwie zmian miażdżycowych.

Nie można mieć pewności, że znajdzie się ktoś na tyle delikatny, a zarazem życzliwy, by – nie raniąc mojego ego – dać mi do zrozumienia, że pora z tym skończyć. Lepiej wziąć sprawy w swoje ręce i w odpowiednim czasie postąpić zgodnie z zasadą, że zdrowiej jest wstać od stołu z uczuciem pewnego niedosytu niż przejedzenia.

Nie ukrywam – jakkolwiek by to nie zabrzmiało patetycznie – że z powodu definitywnej decyzji o rezygnacji z dalszego pisania jest mi troszeczkę smutno. Myślę jednak, że jest to znamienne dla sytuacji, gdy coś się nieodwołalnie kończy. Nie pozostaje nic innego jak łudzić się nadzieją, że moja absencja, po wielu latach obecności na gościnnych łamach „Forum Akademickiego”, spotka się z pewnym zaskoczeniem, a może nawet odrobiną niedosytu, niż gdyby została niezauważona lub – co gorsze – przyjęta z ulgą.