Marek Wroński
Rys. Sławomir Makal
Historia zaczęła się wczesną wiosną 2012 r., kiedy ówczesny starszy wykładowca Zakładu Mechatroniki Instytutu Technicznego PWSZ w Nowym Sączu i jednocześnie były prorektor ds. studenckich w latach 2003-2011, dr inż. Mariusz Cygnar, złożył do druku w Wydawnictwie Politechniki Krakowskiej monografię habilitacyjną pt. Analiza pracy silnika spalinowego o dwóch obiegach termodynamicznych. Recenzentami wydawniczymi byli: prof. dr hab. Jarosław Mikielewicz (ur. 1941), ówczesny członek korespondent PAN i w latach 1998-2014 dyrektor Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, oraz prof. dr hab. inż. Kazimierz Lejda (ur. 1946) z Zakładu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych na Wydziale Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej. Przewodniczącym Kolegium Redakcyjnego wydawnictwa był prof. Jan Kazior, zaś redaktorem naukowym publikacji prof. dr hab. Bronisław Sendyka (1937–2015), ówczesny dyrektor Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych Wydziału Mechanicznego PK. Był on także wieloletnim mentorem i promotorem doktoratu M. Cygnara z 2002 r. pt. Określenie sprawności ogólnej silnika ZI (zapłon iskrowy) z uwarstwionym ładunkiem przy zastosowaniu bezpośredniego wtrysku paliwa, obronionego na Politechnice Krakowskiej jako pokłosie dziennych studiów doktoranckich rozpoczętych 1 października 1997 r.
Starsi pracownicy Politechniki Krakowskiej zapamiętali także Bronisława Sendykę jako gorliwego i młodego (bo wówczas trzydziestodwuletniego) I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR PK w latach 1969-1970. Nowo wybrany sekretarz był świeżo upieczonym adiunktem i zaledwie kilka miesięcy przed wyborem obronił doktorat. Był to burzliwy okres po wydarzeniach marcowych 1968 r., kiedy pod różnymi pozorami usuwano wielu wybitnych profesorów. W tych latach partyjne stanowisko dawało wiele władzy zarówno na uczelni, jak i w Krakowie. Towarzysz Sendyka, członek Komisji ds. Przemysłu Komitetu Krakowskiego PZPR, habilitował się w 1974 r., a krótko po tym powołano go na stanowisko docenta na Wydziale Mechanicznym. Profesurę otrzymał w 1989 r.
W połowie maja 2012 r. na ręce ówczesnego dziekana Wydziału Mechanicznego PK, prof. Leszka Wojnara, wpłynęła prośba dr. Cygnara o wszczęcie postępowania habilitacyjnego w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn. Habilitant poinformował też, że jego monografia habilitacyjna Analiza pracy silnika spalinowego o dwóch obiegach termodynamicznych ukazała się właśnie drukiem w Wydawnictwie Politechniki Krakowskiej. Dalej sprawa potoczyła się utartym trybem.
Po wakacjach powołano Komisję Habilitacyjną w składzie: prof. dr hab. inż. Aleksander Muc – przewodniczący, prof. Piotr Cyklis, prof. Józef Gawlik, prof. Bronisław Sendyka, prof. Piotr Duda. Późną jesienią 2012 r. komisja zapoznała się z dorobkiem naukowo-dydaktycznym oraz badawczym kandydata. Na zebraniu 23 stycznia 2013 r. członkowie KH pozytywnie ocenili oraz przegłosowali wniosek kandydata i postanowili zwrócić się do Rady Wydziału Mechanicznego PK o wszczęcie przewodu habilitacyjnego dr. inż. Mariusza Cygnara w specjalności silniki spalinowe. Jednocześnie zaproponowano, aby recenzentami rozprawy habilitacyjnej oraz dorobku zostali prof. Jarosław Mikielewicz z Instytutu Maszyn Przepływowych PAN oraz prof. Piotr Cyklis.
Warto wspomnieć, iż według ówczesnych przepisów z 2003 r. (ustawa o stopniach i tytułach) i 2005 r. (ustawa o szkolnictwie wyższym) kolejnych dwóch recenzentów wyznaczała Centralna Komisja. Zalecenia CK jasno mówiły, że recenzent monografii habilitacyjnej nie powinien być powołany również do oceny habilitacji ze względu na konflikt interesów. Z tego samego względu członkiem komisji habilitacyjnej nie powinien być promotor doktoratu habilitanta.
Sprawa otwarcia habilitacji Mariusza Cygnara stanęła na posiedzeniu Rady Wydziału Mechaniki PK 30 stycznia 2013 r. Ku zdziwieniu zebranych została wycofana przez dziekana Wojnara z porządku obrad. Niewiele osób wiedziało, że na ręce prof. Aleksandra Muca i do wiadomości dziekana dzień wcześniej wpłynęło pismo dyrekcji Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych, informujące, że przewód habilitacyjny M. Cygnara „jest prywatnym przedsięwzięciem zainteresowanego, zaś Instytut M4 nie firmuje tego przedsięwzięcia. Dyrektorowi Instytutu ani kierownikowi Katedry Silników Spalinowych nie jest wiadomym, aby dr inż. M. Cygnar prowadził badania, o których mowa w pracy habilitacyjnej, w laboratorium Katedry. Równocześnie informujemy, że Instytut nie był zleceniodawcą wydania przez Wydawnictwo PK, w serii monografie, pracy dr. inż. M. Cygnara Analiza pracy silnika spalinowego o dwóch obiegach termodynamicznych (Monografia nr 407, Kraków 2012)”. Pismo podpisali: dyrektor instytutu dr hab. inż. Andrzej Mruk, prof. PK, dyrektor instytutu ds. badań dr hab. inż. Andrzej Gajek, prof. PK oraz kierownik Katedry Silników Spalinowych dr hab. inż. Marek Brzeżański, prof. PK.
Aczkolwiek pismo było krótkie i dyplomatyczne, to przekaz pozostał jasny: kandydat na samodzielnego pracownika naukowego nie wykonywał badań, które zawarł w monografii habilitacyjnej jako własne. Warto wiedzieć, że w 183-stronicowej naukowej monografii M. Cygnara w żadnym miejscu autor nie podaje, gdzie i kiedy wykonywał opisywane przez siebie badania.
List trójki profesorów powstał krótko po wysłuchaniu habilitanta na seminarium instytutowym, które miało miejsce kilka dni przed styczniowym posiedzeniem RW. Na seminarium, które odbyło się na żądanie dyrektora Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych PK, dr Cygnar przedstawił slajdy z wynikami „swoich” badań. Większość pracowników, uczestników seminarium ze zdziwieniem oraz oburzeniem rozpoznała na slajdach wyniki prac dr. hab. Wacława Mitianca, prof. PK oraz wyniki pochodzące z doktoratu Marcina Nogi Wpływ zastosowania dwuwtryskiwaczowego układu zasilania na parametry robocze silnika spalinowego obronionego w 2010 r., którego promotorem był prof. Sendyka.
Ówczesny dziekan, prof. Leszek Wojnar, ze względu na daleko idące wątpliwości dotyczące uczestnictwa dr. Cygnara w wykonaniu badań naukowych i analiz zawartych w monografii, które ustnie przedstawił mu prof. Marek Brzeżański, zdecydował się wycofać wniosek w sprawie otwarcia przewodu habilitacyjnego. Jednocześnie dziekan zaprosił ewentualnego habilitanta na rozmowę i poprosił o przedstawienie dowodów, że badania do habilitacji zostały przez niego wykonane w Katedrze Silników Spalinowych, gdzie istnieje stanowisko badawcze z silnikiem Toyoty. Podczas tej rozmowy dr inż. M. Cygnar twierdził, że był jednym z wykonawców grantu kierowanego przez prof. B. Sendykę, obejmującego m.in. badania wykorzystane w rozprawie habilitacyjnej. Według wiedzy dziekana faktycznie nazwisko M. Cygnara widniało w zgłoszonym projekcie, jednak nie pobierał on z w/w grantu żadnego wynagrodzenia i nie był widziany przez innych uczestników grantu podczas wykonywania badań. Nie był nigdy pracownikiem Politechniki Krakowskiej, bezpośrednio po doktoracie zaczął pracować w Nowym Sączu. Z tego powodu prof. Wojnar zobowiązał M. Cygnara do przygotowania pisemnego wyjaśnienia powstałych wątpliwości, uzależniając od tego dalsze procedowanie wniosku habilitacyjnego.
25 lutego 2013 r. w odręcznym piśmie Mariusz Cygnar wycofał swój wniosek habilitacyjny, motywując to problemami osobistymi i rodzinnymi.
Ówczesne władze Wydziału Mechanicznego PK nie zawiadomiły władz rektorskich PK i nie przeprowadzono żadnego postępowania dotyczącego przywłaszczenia badań. Sprawę rozmyto i wsunięto pod przysłowiowy dywan. Warto wiedzieć, iż wieloletnim członkiem RW jest prof. Jan Kazior, który w latach 2008–2016 był prorektorem ds. nauki, a obecnie jest rektorem PK.
Chwilowe niepowodzenie czasami dodaje skrzydeł. Już w końcu czerwca 2013 r. na internetowej tablicy ogłoszeń Rady Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej pojawiła się informacja, że 1 lipca 2013 r. odbędzie się seminarium dr. inż. Mariusza Cygnara przed wszczęciem postępowania habilitacyjnego. Temat Określenie sprawności ogólnej silnika ZI z uwarstwionym ładunkiem przy zastosowaniu bezpośredniego wtrysku benzyny był zbieżny z tematem jego doktoratu z 2002 r. Po wakacjach, 18 września 2013 r., Rada Wydziału otworzyła przewód habilitacyjny. W międzyczasie 144-stronicową monografię Zastosowanie systemu iskrowego i samoczynnego w silniku spalinowym wydrukowało Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji PIB w Radomiu. Recenzentami wydawniczymi ponownie byli profesorowie Jarosław Mikielewicz oraz Kazimierz Lejda. We wstępie do publikacji M. Cygnar napisał: „Ten model nie był dotychczas rozpatrywany w tłokowych silnikach spalinowych, a tematyka została podjęta na podstawie patentu nr 210561 pt. »Silnik spalinowy o dwóch obiegach termodynamicznych« Politechniki Krakowskiej autorstwa B. Sendyki. Praca została wykonana dzięki mojemu udziałowi jako wykonawcy w ramach grantu naukowego pt. »Silnik spalinowy dwuobiegowy o zmiennym zapłonie iskrowym i samoczynnym«”. Jak sprawdziłem, kierownikiem grantu N N509 405 036 przyznanego w 36 konkursie KBN był prof. B. Sendyka, przyznana kwota wyniosła 300 tys. zł, zaś badania rozpoczęto 6 maja 2009 r. i zakończono 5 maja 2011 r.
Na recenzentów habilitacji powołano: prof. dr. hab. inż. Jarosława Mikielewicza z Instytutu Maszyn Przepływowych PAN Gdańsk, prof. dr. hab. inż. Jerzego Merkisza z Instytutu Silników Spalinowych i Transportu Politechniki Poznańskiej, prof. dr. hab. inż. Janusza Mysłowskiego z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie oraz prof. dr. hab. inż. Marka Orkisza z Katedry Samolotów i Silników Lotniczych, w owym czasie rektora Politechniki Rzeszowskiej.
Wszystkie recenzje były pozytywne i w połowie czerwca 2014 r. Rada Wydziału nadała Mariuszowi Cygnarowi stopień doktora habilitowanego. Wiosną 2015 r. wygrał on wybory i 1 września 2015 r. objął funkcję rektora PWSZ w Nowym Sączu.
Pod koniec marca 2018 r. do Centralnej Komisji przyszło pismo z Delegatury CBA w Krakowie, informujące, iż biuro otrzymało wiadomości, że mogło dojść do nieprawidłowości w postępowaniu habilitacyjnym Mariusza Cygnara. W jego monografii z 2012 r., wydanej w Krakowie, znajdują się wyniki badań zawarte w pracy doktorskiej Marcina Nogi oraz wyniki badań z trzech innych publikacji, których M. Cygnar nie był współautorem. Wniosek z Politechniki Krakowskiej został wycofany, zaś w 2013 r. ponownie otworzono postępowanie habilitacyjne na Politechnice Rzeszowskiej na podstawie kolejnej monografii, „identycznej co do treści z monografią wydaną w Wydawnictwie Politechniki Krakowskiej, recenzowaną przez te same osoby i na podstawie tej monografii w dniu 11 czerwca 2014 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego”. Ponieważ sprawa nie należy do właściwości rzeczowej CBA, biuro przekazuje informacje do ewentualnego wykorzystania.
Przed ewentualnym wznowieniem przewodu habilitacyjnego Centralna Komisja powołała recenzenta, którym został prof. dr hab. inż. Wacław Kollek, profesor PWSZ w Nysie i emerytowany profesor oraz były dziekan Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej. W recenzji z 30 sierpnia 2018 r. prof. Kollek zauważył, że zarówno praca doktorska M. Nogi, jak i habilitacja M. Cygnara wykonane były na tym samym stanowisku badawczym, czyli silniku Toyoty 2 SZ-FE. Recenzent znalazł znaczne podobieństwa w przebiegach wielu krzywych w doktoracie i habilitacji, ale uznał, że jeśli między rysunkami nie było stuprocentowej zgodności, a istniały drobne różnice, np. w habilitacji M. Cygnara było siedem punktów pomiarowych, a w publikacji M. Nogi sześć, to nie można postawić zarzutu przejęcia danych i plagiatu. Jego zdaniem, zakres doktoratu i habilitacji dotyczy bardzo bliskich zagadnień naukowych, obie prace wnoszą wartości w rozwój nowoczesnych silników spalinowych. „Jednak wprowadzenie w habilitacji jest zbyt lapidarne (na dwóch stronach!), a autor powinien znacznie rozwinąć wprowadzenie i ustalenie precyzyjne obszarów i celów pracy. Powołanie się na literaturę na początku rozdziału to zbyt duże uproszczenie, które prowadzi do zarzutu o plagiat. Przeszukiwanie szczegółowe i wyznaczanie współrzędnych na załączonych wykresach przebiegu wielu zależności, co do których można było mieć podejrzenie o przywłaszczenie niedozwolone, nie wykazało stuprocentowej zbieżności. W tej sytuacji stawiam wniosek o oddalenie podejrzenia plagiatu”.
Prezydium Centralnej Komisji, opierając się na opinii Sekcji Nauk Technicznych, wydało 26 listopada 2018 r. postanowienie, uznając, że brakuje podstaw do wznowienia postępowania mimo istnienia wielu zbieżności z pracą doktorską Marcina Nogi. Dwadzieścia cztery osoby w sekcji głosowały za odmową wznowienia, pięć za wznowieniem zaś cztery wstrzymały się od głosu.
W połowie grudnia 2019 r. przesłałem posiadane materiały, w tym obie monografie, doktorat oraz wykonane konkordancje (około 80 stron) i porównania, jak również recenzję prof. Kolleka, do prof. Marka Brzeżańskiego, obecnego dyrektora Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych PK. 23 stycznia 2020 r. prof. Brzeżański odpisał mi, że zapoznał się z treścią obydwu monografii i w obydwu publikacjach „został poddany analizie ten sam materiał badawczy. Różnice polegają głównie na nieco innej interpretacji materiału badawczego oraz na zmianach w przedstawieniu graficznym uzyskanych wyników. W okresie od 6 maja 2009 r. do 5 maja 2011 r. w Katedrze Silników Spalinowych, której byłem kierownikiem od 1 września 2009 r., był realizowany projekt badawczy pt. »Silnik spalinowy dwuobiegowy o zmiennym zapłonie iskrowym i samoczynnym« (Numer N N509 405036) prowadzony pod kierownictwem prof. Bronisława Sendyki. Projekt był realizowany w oparciu o patent prof. B. Sendyki pt. »Silnik spalinowy o dwóch obiegach termodynamicznych« (data zgłoszenia 07.07.2008, nr patentu 210561, data ogłoszenia patentu 29.02.2012). W tym projekcie wykonano badania doświadczalne i analizy, zbieżne z materiałem badawczym przedstawionym w obu wymienionych monografiach. Wykonawcami projektu byli wyłącznie pracownicy Instytutu. W zakresie modelowania i symulacji: dr hab. inż. Władysław Mitaniec, prof. PK; w zakresie badań stanowiskowych: mgr inż. Marcin Noga (od czerwca 2010 dr inż) oraz pracownik inżynieryjno-techniczny mgr inż. Łukasz Rodak.
Na podstawie badań wykonanych w ramach tego projektu powstało 6 publikacji naukowych oraz doktorat Marcina Nogi pt. »Wpływ zastosowania dwuwtryskiwaczowego układu zasilania na parametry robocze silnika spalinowego« obroniony 16 czerwca 2010 r.”.
Co więcej, w osobistej rozmowie z prof. M. Brzeżańskim, odbytej w połowie listopada 2019 r. w gabinecie dziekana prof. Jerzego Sładka i w jego obecności, usłyszałem, że on osobiście nie widział, aby dr Mariusz Cygnar wykonywał jakieś badania, a przepisy nie pozwalają, by na terenie katedry obce osoby mogły wykonywać badania bez zgody i wiedzy kierownictwa.
Oznacza to, że dane liczbowe do monografii habilitacyjnej Mariusza Cygnara zostały rzeczywiście przejęte z doktoratu M. Nogi i prac dr. hab. W. Mitianca, co obliguje Prezydium Centralnej Komisji do wznowienia przewodu habilitacyjnego, o co publicznie apeluję do prof. Kazimierza Furtaka.
Cała ta sprawa pokazuje, jak łatwo przepchnąć „naukową lewiznę” i jak chętnie profesorowie odwracają głowy, aby nie patrzeć, gdy ktoś gwałci etykę naukową.
Marekwro@gmail.com
Po publikacji artykułu Rektorska habilitacja autorstwa Marka Wrońskiego w internetowej wersji „Forum Akademickiego” nr 3/2020 otrzymaliśmy sprostowanie wysłane przez kancelarię prawną w imieniu dr. hab. inż. Mariusza Cygnara, prof. PWSZ, rektora PWSZ w Nowym Sączu. Publikujemy je w zakresie zgodnym z wymogami prawa prasowego.
Warto zauważyć, że sprostowanie w prawie prasowym, zgodnie z orzecznictwem polskich sądów, nie oznacza tego samego, co w słownikach języka polskiego.
SPROSTOWANIE
1. Nieprawdziwe jest stwierdzenie, że badania prowadzone w ramach habilitacji były prywatnym moim przedsięwzięciem. Byłem członkiem zespołu badawczego projektu pt. „Silnik spalinowy dwuobiegowy o zmiennym zapłonie iskrowym i samoczynnym”, grant nr: N N509 405036. O fakcie mojego uczestnictwa, przed zgłoszeniem grantu, śp. prof. Sendyka poinformował Dyrekcję Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych WM PK i nie budziło to ich żadnego sprzeciwu. Trudno jest mi odnieść się do pisma, o którym zarówno ja i jak i śp. prof. Sendyka nie wiedzieliśmy. Dyrekcja Instytutu wiedziała o mojej habilitacji, a jej stanowisko po 8 latach, gdy nigdy wcześniej nie kierowano takich zarzutów, jest próbą wykorzystywania faktu, iż kierownik projektu prof. Sendyka nie żyje.
2. Nieprawdą jest jakobym nie wykonywał badań i w monografii naukowej nie wskazał miejsca ich wykonywanych. Informacja o miejscu i nr grantu widnieje w monografii.
3. Nieprawdą jest, iż seminarium instytutowe miało się odbyć na żądanie ówczesnego Dyrektora Instytutu. To prof. Sendyka zainicjował go w celu dyskusji, a ja zapraszałem pracowników Instytutu. Obecny na spotkaniu prof. Brzeżański, nie zgłaszał uwag merytorycznych tylko twierdził, że nie widywał mnie w Instytucie, czego nie potwierdzili pozostali uczestnicy. Po skończeniu doktoratu, czynnie uczestniczyłem w procesie badawczym Instytutu, czego efektem były dotacje z MNiSW na realizację z moim udziałem prac m.in.:
1) Zastosowanie bezpośredniego wtrysku paliwa w silniku z zapłonem iskrowym – Część XII Praca naukowa 15/12/2009;;
2) Zastosowanie bezpośredniego wtrysku paliwa w silniku z zapłonem iskrowym – Część XI Praca badawcza 04/12/2008;
3) Zastosowanie bezpośredniego wtrysku paliwa w silniku z zapłonem iskrowym – Część X Praca naukowa 31/12/2007.
Nieprawdą jest także, jakoby wyniki moich badań były zaczerpnięte z pracy doktorskiej M. Nogi. Dotyczyły one zupełnie innych problemów. W oparciu o ten sam silnik spalinowy uzyskano nowy model spalania dla silnika pracującego w trybie zapłonu iskrowego i samoczynnego.
4, Nieprawdą jest, że ówczesny Dziekan prof. Wojnar zaprosił mnie na rozmowę w celu wyjaśnienia przeze mnie wątpliwości. Na spotkaniu tym prof. Wojnar poinformowania mnie o sytuacji panującej na Wydziale i nieprzychylności wielu osób wobec prof. Sendyki, która to nieprzychylność mogła mieć skutki także dla mnie. W związku z tym zasugerował mi wycofanie się z dalszego procedowania. Wyłącznie te powody były przyczyną omawianego spotkania z prof. Wojnarem. Jeśli natomiast chodzi o fakt niepobierania wynagrodzenia z grantu, to wynikało to z mojej decyzji podjętej w związku z tym, że już wówczas pracowałem w PWSZ w Nowym Sączu. Jednocześnie fakt zatrudnienia w PWSZ nie wykluczał mojego udziału w projektach realizowanych w innych jednostkach, w tym w PK, gdzie obroniłem pracę doktorską.
5. Fakt, że na tablicy ogłoszeń Rady Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa PRz pojawiła się informacja, że temat mojego seminarium będzie zbieżny z tematem mojego doktoratu, wynikał wyłączenie z błędu technicznego, co mogą potwierdzić uczestnicy tego seminarium. Błąd ten nie miał żadnego wpływu na moją habilitację.
6. W celu opracowania monografii pt. Zastosowanie systemu zapłonowego iskrowego i samoczynnego w silniku spalinowym zwróciłem się do Wydawnictwa Naukowego PK o uzyskanie zgody na wykorzystanie zawartych w poprzedniej monografii wyników badań. Uzyskałem stosowną zgodę i na jej podstawie wydałem ww. monografię. Nieprawdą jest, że jedynymi wykonawcami byli wyłącznie pracownicy Instytutu PSiSS, a dowodem tego jest wspólny artykuł uczestników projektu: Cygnar M., Sendyka B., Noga M., System of electronic control of changing ignition from spark-ignition to compression-ignition in a four stroke engine 4th International Congress on Combustion Engines PTNSS, Radom 2011. Nieprawdą jest też, że w ramach tego projektu powstał doktorat M. Nogi, grant dotyczył „Silnika spalinowego dwuobiegowego o zmiennym zapłonie iskrowym i samoczynnym” a nie „Wpływu zastosowania dwuwtryskiwaczowego układu zasilania na parametry robocze silnika spalinowego”, co było tematem pracy doktorskiej M. Nogi.
7. Nieprawdziwą jest informacja o braku zgody na przebywanie na terenie Katedry celem wykonywania badań bez wiedzy kierownictwa Instytutu. Osobiście zanosiłem pismo do Dyrektora Instytutu skierowane przez prof. Sendykę o ww. zgodę, którą otrzymałem.
8. Ze zdziwieniem odbieram fakt, że kiedykolwiek moją osobą zajmowało się CBA. Nic mi o tym nie wiadomo, w tej sprawie nie otrzymałem także żadnej oficjalnej informacji od Centralnej Komisji ds. stopni i tytułów naukowych.
dr hab. inż. Mariusz Cygnar, prof. PWSZ
Odpowiedź autora
W pełni podtrzymuję treść artykułu i leżący u jego podstaw zarzut niewykonywania badań będących „filarem” zarówno „krakowskiej”, jak i „rzeszowskiej” monografii habilitacyjnej.
Ad. 1. Aczkolwiek dr inż. Mariusz Cygnar we wniosku grantowym początkowo został wpisany jako wykonawca, to członkowie grupy badawczej zgodnie zaświadczyli, że nie wykonywał żadnych badań eksperymentalnych na silnikowym stanowisku badawczym i nie otrzymał żadnego honorarium.
Ad. 2. W monografii krakowskiej nie ma żadnej informacji o tym, gdzie i kiedy wykonano badania. Dr Marcin Noga, z którego doktoratu i prac dane liczbowe „cudownie” weszły do obydwu monografii napisał: „Jeśli chodzi o działalności w ramach projektu badawczego N N509 405036, p.t.: Silnik spalinowy dwuobiegowy o zmiennym zapłonie iskrowym i samoczynnym to brałem udział w przygotowaniu wniosku oraz pracowałem jako wykonawca przez cały okres jego realizacji. Wraz z pracownikiem inżynieryjno-technicznym mgr. inż. Łukaszem Rodakiem uczestniczyłem w przygotowaniu koncepcji i budowie stanowiska do zrealizowania projektu. Następnie byłem odpowiedzialny za przygotowanie planu badań eksperymentalnych, uczestniczyłem w przeprowadzeniu tych badań, a po tym opracowywałem i analizowałem uzyskane wyniki, które konfrontowałem także z rezultatami badań symulacyjnych prowadzonych w projekcie przez dra hab. inż. Władysława Mitiańca. Poza tym prowadziłem bieżącą obsługę silnika badawczego, który, jak to konstrukcja eksperymentalna, ulegał stosunkowo często awariom. Po zakończeniu realizacji projektu brałem udział w opracowaniu raportu końcowego oraz sprawozdania merytorycznego. (…) Nie jest mi wiadome, ażeby na silniku badawczym wykorzystywanym w projekcie prowadzono inne badania w systemie ze zmiennym zapłonem iskrowym i samoczynnym, aniżeli te, o których pisałem powyżej”.
Ad. 3. Prof. Sendyka był już wtedy emerytem i nie miał mocy sprawczej odnośnie organizowania zebrań naukowych w Instytucie Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych PK. Wyniki w Pańskiej monografii zostały zaczerpnięte zarówno z doktoratu, jak i z innych publikacji dr. M. Nogi i dr. hab. W. Mitiańca – widać to doskonale na obszernych konkordancjach, które zostały wykonane.
Ad. 4. Charakter Pańskiego spotkania z dziekanem Wojnarem przedstawiono w artykule na podstawie pisemnej relacji tego ostatniego.
Ad. 5. Napisano prawdę.
Ad. 6. Czytaj odpowiedź Ad. 2 i Ad. 3.
Ad. 7. Chętnie zobaczę skan tego pisma. Kierownictwo Katedry tego nie potwierdziło, jak również nigdy „nie miało szczęścia” spotkać Pana przy badaniach eksperymentalnych.
Ad. 8. CBA nie zajmowało się sprawą Pańskiej habilitacji, natomiast przekazało informację o podejrzeniach nierzetelności naukowej do Centralnej Komisji. Ta nie powiadamia zainteresowanych, jeśli uzna zarzuty za niepotwierdzone.
Zajmuję się patologią nauki od 23 lat, mój artykuł nie był więc „bezpodstawnym i oszczerczym atakiem” na Pańską osobę, jak to przedstawiono na stronach internetowych PWSZ w Nowym Sączu, ale rzetelnym przedstawieniem faktów, które są odzwierciedlone w dokumentach. Na ich podstawie zarzuty będzie wyjaśniał Rzecznik Dyscyplinarny Ministra. O jego ustaleniach poinformujemy.
Dr hab. Marek Wroński, prof. uczelni
